Is het u ooit opgevallen dat uw kat tijdens het slapen snel ademt? Als uw kat snel ademt, kan dit een teken zijn van verschillende problemen, van stress tot hartaandoeningen. Katten zijn over het algemeen subtiel in het tonen van ziekteverschijnselen van hun verzorgers, dus kattenverzorgers moeten bijzonder waakzaam zijn om symptomen als snelle ademhaling op te merken.
Wat is normale ademhaling (ademhalingsfrequentie) bij een kat?
Ten eerste moet je een gezonde ademhalingsfrequentie (ademhaling) voor een kat weten, die 15 tot 30 ademhalingen per minuut is als je rustig rust of slaapt. Ademhaling moet kleine bewegingen van de borst omvatten, als de zijkanten van uw kat een grote hoeveelheid bewegen, kan dit duiden op moeizame ademhaling. Wees bezorgd als de ademhaling van uw kat abnormaal is. Dat betekent dat het ongewoon langzaam, snel of lawaaierig is (een hoog, hard of fluitend geluid heeft) of dat de kat moeite heeft met ademhalen.
Als u de ademhalingsfrequentie van uw kat in rust wilt meten, telt u het aantal ademhalingen dat uw kat tijdens het slapen neemt. Eén ademhaling bestaat uit het opkomen (inademen) en dalen (uitademen) van de borst van uw kat. Gebruik je telefoon of horloge om 30 seconden te timen en tel hoeveel ademhalingen er plaatsvinden in die periode van 30 seconden. Vermenigvuldig vervolgens het aantal ademhalingen dat je hebt geteld met twee om het aantal ademhalingen in een minuut te krijgen.
Wat is snelle ademhaling bij katten?
Snelle ademhaling (tachypnoe) is een ernstige levensbedreigende aandoening waarbij de kat snel ademt als gevolg van disfunctie van de luchtwegen en / of verminderde zuurstof. Er zijn verschillende soorten ademhalingsstoornissen die katten kunnen treffen, maar dit artikel richt zich op snelle ademhaling. Bij het meten van de ademhalingsfrequentie van uw kat wordt snelle ademhaling gedefinieerd als iets dat hoger is dan de normale 15 tot 30 ademhalingen per minuut. Een kat die heet, gestrest of actief is, kan een snelle ademhaling vertonen, maar dit zou na een paar minuten moeten afnemen. Als de ademhaling niet afneemt of verslechtert, is dit een symptoom van een ernstige aandoening die onmiddellijk door een dierenarts moet worden aangepakt.
Symptomen van snelle ademhaling bij katten
Het tellen van de ademhalingen van uw katten kan helpen aangeven dat uw kat snel ademt, maar er zijn ook een aantal andere tekenen die na verloop van tijd of plotseling kunnen optreden. Elke ademhalingsmoeilijkheid is een medisch noodgeval en vereist dringende veterinaire aandacht.
Tekenen van snelle ademhaling bij katten
- Snel stijgende en dalende buik of borst
- Open mond ademen (hijgen)
- Hoesten
- Kokhalzen
- Ademen met de ellebogen die uit het lichaam steken
- Lawaaierige ademhaling
- Lethargie / vermoeidheid
- Blauwe kleur voor het tandvlees
- Moeilijk ademen
- Oefening intolerantie / terughoudendheid om te bewegen
Oorzaken van snelle ademhaling bij katten
Snelle ademhaling bij katten is een symptoom van verschillende ziekten en verwondingen en moet onmiddellijk door uw dierenarts worden beoordeeld.
Enkele mogelijke oorzaken zijn:
- Allergieën
- Bloedarmoede
- Emotioneel leed
- Inspanning
- Hartziekte
- Warmte
- Pijn
- Pleurale effusie (abnormale vochtophoping in de borstholte)
- Longoedeem (longen vullen met vocht)
- Vreemde voorwerpen blijven steken in luchtpijp of andere obstructie van de luchtwegen
- Luchtweginfecties
- Trauma, blootstelling aan gifstoffen of letsel
- Tumoren in de borst of keel
Diagnose van snelle ademhaling bij katten
Als uw kat snel ademt, overweeg dan eventuele factoren die hem kunnen veroorzaken en verwijder deze uit de omgeving van uw kat. Sommige factoren zijn onder meer emotionele stress en warmte. Als uw kat bijvoorbeeld hijgt door hitte, haal hem dan zo snel mogelijk uit de hitte en zorg ervoor dat hij water ter beschikking heeft. Als de snelle ademhaling aanhoudt ondanks het wegnemen van de mogelijke oorzaak, zoek dan een dierenarts.
De dierenarts zal een onderzoek uitvoeren om te zien hoe uw katten ademen, naar hun borst luisterend naar bewijs of afwijkingen zoals hartgeruis of vocht in de longen, de kleur van het tandvlees van uw kat controleren om aan te geven of zuurstof effectief aan de organen wordt afgegeven, zoals evenals volledig onderzoek van het hele lichaam.
Uw dierenarts zal hoogstwaarschijnlijk bloedtesten uitvoeren om te controleren op onderliggende ziektetoestanden en röntgenfoto's en / of echografie maken om de longen en het hart te onderzoeken.
Als uw kat moeite heeft met ademhalen, kan de dierenarts of veterinaire technicus uw kat onmiddellijk na aankomst naar het behandelgebied brengen om zuurstof te geven en uw kat te stabiliseren.
Behandeling van snelle ademhaling bij katten
Snelle ademhaling is een symptoom van een onderliggend medisch probleem en de behandeling varieert afhankelijk van de ernst van de ziekte en de diagnose. Als uw kat moeite heeft met ademhalen, kan de dierenarts of veterinaire technicus uw kat onmiddellijk bij aankomst naar het behandelingsgebied brengen om uw kat te stabiliseren. Dit omvat het verstrekken van zuurstof, het plaatsen van een IV-katheter om noodmedicijnen en vloeistoffen intraveneus toe te dienen.
In geval van pleurale effusie wordt een thoracentese uitgevoerd om vocht uit de borst te verwijderen, wat de ademhaling verbetert en de dierenarts een vloeistofmonster ter analyse geeft. Als hartziekte een probleem is, zullen, zodra uw kat gestabiliseerd is, röntgenfoto's en een echocardiogram van het hart worden gemaakt om de grootte en functie van het hart te evalueren. Bij infectieuze of inflammatoire ziekten worden antibiotica en ontstekingsremmers voorgeschreven.
Als uw kat ademhalingsproblemen heeft, kunt u het beste zo kalm mogelijk zijn. Als reizen stressvol is voor uw kat, kan uw dierenarts u het beste adviseren hoe u uw kat moet vervoeren.
Onthoud dat als u denkt dat uw kat snel ademt, dit in de meeste gevallen een noodgeval is. Het is altijd het veiligst om uw huisdier te laten beoordelen bij het eerste teken van snelle ademhaling. Als uw kat een snelle ademhaling vertoont die na een paar minuten verdwijnt, houdt dan een dagboek bij met details over hoe lang het duurde, wat er voor en na de behandeling gebeurde en dat u met uw dierenarts zou delen. Dit zal uw dierenarts helpen mogelijke oorzaken te achterhalen en mogelijke triggers te herkennen.