Je hebt waarschijnlijk gehoord van de praktijk van sterilisatiehonden. Misschien heeft iemand u zelfs gevraagd of uw hond is gesteriliseerd. Wat is een sterilisatie en hoe beïnvloedt het honden? Ontdek waarom mensen hun honden laten steriliseren en beslis of u uw hond wel of niet wilt steriliseren.
Wat is een sterilisatie?
Het woord "castreren" is een veelgebruikte term voor ovariohysterectomie. Dit is een chirurgische procedure waarbij de voortplantingsorganen van een vrouwelijke hond (de eierstokken en de baarmoeder) worden verwijderd. Een sterilisatie moet onder algemene verdoving worden uitgevoerd door een dierenarts. De procedure zal permanent voorkomen dat de hond warmtecycli heeft en zich kan voortplanten. In sommige gevallen verwijderen dierenartsen alleen de eierstokken en laten ze de baarmoeder intact. Deze procedure wordt een ovariëctomie genoemd, maar de effecten zijn in wezen hetzelfde als bij een ovariohysterectomie.
Waarom worden honden gesteriliseerd?
Honden worden meestal gesteriliseerd om de mogelijkheid van voortplanting te elimineren, om oestruscycli (hitte) te beëindigen en om bepaalde ziekten zoals pyometra (geïnfecteerde baarmoeder) en kanker van de eierstokken of baarmoeder te elimineren. Het kan ook het risico op borstkanker verminderen wanneer het vroeg in het leven van een hond wordt uitgevoerd.
Honden worden vaak gesteriliseerd rond de leeftijd van zes maanden, voordat het voortplantingssysteem actief is. Puppy's die zijn overgenomen uit dierenasielen kunnen zelfs eerder worden gesteriliseerd om ervoor te zorgen dat de procedure wordt uitgevoerd. In sommige gevallen is het gunstig om sterilisatie uit te stellen, bijvoorbeeld wanneer een hond een verzonken vulva heeft die haar vatbaar maakt voor infecties of om het risico op orthopedische ziekten bij sommige grote rassen te verminderen.
Hoewel sterilisatie het best wordt gezien als een preventieve maatregel die wordt uitgevoerd bij jonge dieren, moeten oudere individuen mogelijk worden gesteriliseerd nadat hun show of reproductieve carrière voorbij is of om ziekten van de eierstokken en de baarmoeder en andere medische aandoeningen te behandelen.
Wat zijn de risico's van een sterilisatie?
Complicaties zijn ongebruikelijk tijdens een routine-castratie. De procedure is echter niet zonder risico's. Zoals bij elke chirurgische procedure, omvatten mogelijke complicaties anesthesiereactie, overmatig bloeden, blauwe plekken en infectie. Sommige honden kunnen hormoongerelateerde urine-incontinentie ontwikkelen.
Het is belangrijk voor een dierenarts om de hond grondig te onderzoeken en laboratoriumwerk uit te voeren voorafgaand aan de operatie. Deze procedures kunnen gezondheidsproblemen aan het licht brengen die het risico op complicaties van de hond tijdens en na de operatie vergroten. In gevallen waarin een onderliggend gezondheidsprobleem wordt gevonden, kan de dierenarts voorafgaand aan anesthesie verdere diagnostiek aanbevelen, zoals extra laboratoriumwerk, röntgenfoto's, echografie en aanvullende laboratoriumtests. De dierenarts kan het anesthesieprotocol aanpassen voor de veiligheid van de hond. Of de dierenarts kan besluiten dat anesthesie op dit moment niet veilig is voor de hond.
Over het algemeen is de prognose voor herstel uitstekend bij gezonde honden.
Wat gebeurt er tijdens een castratie?
Voordat de operatie begint, wordt de hond onder algehele anesthesie gebracht. Pijnstillers worden vaak van tevoren gestart. De meeste dierenartsen gebruiken injecteerbare medicijnen om anesthesie te veroorzaken, vaak gegeven via een intraveneuze katheter. Vervolgens wordt een ademslang in de luchtpijp van de hond geplaatst om een open luchtweg te behouden en gas (inhalatie) anesthesie af te geven. Het gas wordt gebruikt om de anesthesie optimaal te houden.
Zodra de hond onder narcose is, plaatsen technici meestal monitoren om vitale functies te volgen en maatregelen te nemen om de hond warm te houden (lichaamstemperatuur daalt tijdens anesthesie). Intraveneuze vloeistoffen moeten ook worden toegediend om de bloeddruk op peil te houden, uitdroging te voorkomen en bloedverlies tijdens de operatie te compenseren. Vitale tekenen worden constant gecontroleerd om ervoor te zorgen dat de hond het goed doet tijdens de procedure.
Vervolgens wordt de verdoofde hond meestal op haar rug gelegd en een technicus scheert het haar op haar buik en schrobt vervolgens de huid met een speciale chirurgische reiniger die vuil en ziektekiemen verwijdert. De hond wordt vervolgens verplaatst naar de operatietafel in de operatiekamer voor een laatste antiseptische scrub. Medewerkers in de operatiekamer dragen petten om hun haar te bedekken en maskers om hun mond en neus te bedekken. Ondertussen trekt de dierenarts een chirurgische pet en masker aan, schrobt haar handen en armen met chirurgische reiniger en trekt dan een steriele operatiekleding en steriele handschoenen aan.
Voordat de eerste snee wordt gemaakt, bedekt de dierenarts de hond met steriele gordijnen om te voorkomen dat ziektekiemen en vuil de operatielocatie binnendringen. Vervolgens wordt een scalpel (soms een laser) gebruikt om een kleine incisie door de huidlagen en de lichaamswand over de plaats van de baarmoeder en de eierstokken te maken. Met behulp van speciale chirurgische instrumenten navigeert de dierenarts door vet en ander weefsel en isoleert de baarmoeder en eierstokken. De bloedtoevoer en weefsels die de baarmoeder en eierstokken ondersteunen, worden vakkundig met hechtdraad afgebonden voordat de dierenarts ze voorzichtig afsnijdt. De buik wordt vervolgens gesloten met verschillende lagen interne hechtingen. Sommige dierenartsen gebruiken speciale huidlijm om de buitenste huidlaag te sluiten, terwijl andere dieren zichtbare uitwendige hechtingen of chirurgische nietjes gebruiken (dit is een kwestie van de voorkeur van de dierenarts en de specifieke behoeften van de hond).
Nadat de operatie is voltooid, zal een technicus de anesthesieniveaus verlagen, de huid rond de operatieplaats voorzichtig reinigen en vervolgens de hond naar herstel brengen. Als bonus zal de techneut de nagels van de hond vaak knippen terwijl ze nog onder narcose is. Afhankelijk van de behoeften van de hond kunnen aanvullende pijnstillers worden gegeven. Het doel is dat de hond wakker wordt in een zacht, warm bed met zo min mogelijk pijn.
Over het algemeen duurt het volledige proces rond de sterilisatie ongeveer 1-2 uur (vanaf het moment dat de anesthesie begint tot de hond wakker is). De sterilisatie-operatie zelf duurt meestal ongeveer 30 minuten.
Na de castratie
De meeste honden herstellen heel snel van een castratieoperatie. Het is echter belangrijk om haar een week of twee na de operatie uitgerust en relatief inactief te houden om haar goed te laten genezen. Te snel rennen en springen kan het weefsel in de buik irriteren, waardoor ontstekingen en pijn ontstaan. Het kan ook de hechtingen doen scheuren, waardoor interne bloedingen of de incisie kunnen ontstaan. Te veel activiteit kan het genezingsproces vertragen en tot complicaties leiden.
De hond moet er ook van worden weerhouden haar incisie te likken. Naarmate de incisie geneest, kan ongemak of jeuk ertoe leiden dat de hond het gebied gaat likken. Hierdoor worden bacteriën geïntroduceerd en irritatie veroorzaakt, wat kan leiden tot een infectie. In extreme gevallen kunnen honden ook hun hechtingen kauwen. De dierenarts kan de hond naar huis sturen met een Elizabethaanse halsband, informeel bekend als een 'e-halsband' of gekscherend als een 'kegel van schaamte'. Deze halsband lijkt op een lampenkap en voorkomt dat de hond de incisie likt. De meeste honden hebben een hekel aan de halsband, maar het is beter dan terug te gaan naar de operatie!
Meer details over sterilisatie
Uitspraak: spey (rijmt op "spelen")
Ook gekend als: ovariohysterectomie (medische term), kortweg OHE; sterilisatie
Veel voorkomende spelfouten: schoppen, schoppen, gesteriliseerd
Voorbeelden:
- Mijn hond had geen complicaties tijdens haar sterilisatie.
- De meeste vrouwelijke puppy's worden gesteriliseerd als ze zes maanden oud zijn.
- Laat je de dierenarts je hond castreren of houd je haar intact?